Ons land is helemaal klaar voor grote veranderingen en geen huisje is daarbij nog heilig. Ontslagrecht, hypotheekaftrek, gezondheidszorg, overal mag het mes in om toch maar vooral de juiste balans te vinden tussen de inkomsten en uitgaven van de overheid. Overal? Nee, er is toch nog steeds dat ene gedoetje, waar wél over gesproken wordt, maar waarbij maar niets wil gebeuren… Gokken heet dat gedoetje, officieel ´het deelnemen aan kansspelen.´
(column)
Afgelopen vrijdag was er een bijeenkomst in Amsterdam en menigeen, die iets voorstelt in deze branche, verheugde zich daarop. Want er was immers volop gespreksstof, omdat Fred Teeven zou spreken en hij een paar dagen ervoor in overleg zou zijn geweest met de Kamer over zijn plannen met het kansspelbeleid. Maar alsof het om een onbespeelbaar veld ging vlak voor een voetbalwedstrijd, zo makkelijk werd een dag voor het overleg besloten door de heersende partijen om het dossier nog maar even terzijde te schuiven.
Die bijeenkomst in Amsterdam was georganiseerd door het advocatenkantoor VMW Taxand, waar Justin Franssen de scepter zwaait over de kansspelgroep en zich een uitstekend gastheer toonde in de deftige Industriële Grote Club in Amsterdam. Uit binnen- en buitenland waren belangstellenden en belanghebbenden toegestroomd en voor de gelegenheid had ik me aangepast aan de gewenste kledingdracht en een nette combinatie aangetrokken mét stropdas. Uiteraard zal je dan altijd zien dat het op zo´n dag weer eens overdreven warm is in het land, zodat je al snel verlangt naar je bermuda short, polohemd en open sandalen, het kloffie dat ik meestal draag als ik op het eiland Malta verblijf. Maar we blijven in de geest nog even in Nederland, of liever gezegd Noord-Europa.
Op 9 juni gaan we weer leutig in een oranje shirt zitten voor de wedstrijd Nederland-Denemarken. Op 25 mei werd een voorwedstrijd gespeeld tussen de captains van de kansspelautoriteiten van beide landen. Het spijt me u te moeten melden dat onze Nederlandse vertegenwoordiger, Jan Suyver, het moest afleggen tegen zijn Deense collega Birgitte Sand. Om te beginnen is Suyver een gewone man, die je thuis ziet zitten met de kleinkinderen, die zelf de auto wast en het gras maait. Birgitte Sand daarentegen ziet er uit als iets dat het midden uit tussen Holland´s Next Top Model en Eva Jinek. Ze heeft niet alleen looks, maar ook brains en ze kan praten. Met kennis van zaken, met enthousiasme (ze vindt haar baan écht leuk) en met humor. Nou was het wel zo dat Suyver inviel voor Teeven en dus minder voorbereidingstijd had gekregen, maar ik denk niet dat het veel had uitgemaakt. De onderlinge machtsverhoudingen werden het best geïllustreerd in het antwoord van Miss Kansspelautoriteit op mijn vraag of zij een Memorandum of Understanding zag zitten tussen Denemarken en Nederland, waarop het antwoord was “absolutely not!” Waarop uitgelegd werd dat Nederland en Denemarken in de huidige situatie niets uit te wisselen hebben, omdat wij nog niet in de wieg liggen van een open markt en zij daar nu anderhalf jaar in grasduinen en een behoorlijk volwassen stelsel op poten hebben gezet. Zo zei ze dat niet letterlijk natuurlijk, maar het kwam er wel op neer.
Denemarken hoort thuis bij de ksa’s op de Kanaaleilanden en die van Malta, niet bij de wazige en besluiteloze overheid, die Nederland op dit dossier in de etalage heeft staan. Die beeldspraak over dat onbespeelbare veld net was niet toevallig gekozen. Het lijkt inderdaad wel of dit veld onbespeelbaar is, niet omdat het zo hard geregend heeft, maar omdat de verantwoordelijke terreinmensen het laten afweten. Er stonden doelen, maar die zijn weer weggehaald, er leken lijnen te worden getrokken, maar de kalk is weer in de schuur gezet. De spelers staan allemaal verbijsterd te kijken naar dit grote ongemak, terwijl scheidsrechter Suyver fluit en meedeelt rode kaarten te gaan uitdelen, als ze zich niet aan de regels houden. Er komt een zwarte lijst (voor buitengewoon onwillige deelnemers) en een grijze lijst (voor wie braaf instemt met de voorwaarden), maar ondertussen zitten we met een veel te klein speelveld, waar nu wat jongens en meisjes van Holland Casino en de Lotto rondlopen in wat fletse tenues zonder sponsoropdruk.
Wat we nu nodig hebben is een premier, wiens partij wel voortgang wil gaan boeken richting een open markt. Als ik dus lees dat Emile Roemer er hardop van droomt om die rol te gaan vervullen, dan zie ik het somber in, gezien de opstelling van de SP tot nu toe als het om kansspelen gaat. Wordt het toch weer Mark Rutte, dan schuiven we de gordijnen al weer een stuk opgewekter open. Wat ook nodig is: een goeie advocaat om partijen bij te staan, die door het gefluit en gevlag van Suyver en collega’s van de wijs raken en even niet meer weten wat nu wel en niet mag in het vrije Europa. Onze gastheer van afgelopen vrijdag zal zich met zijn hooggeleerde teamgenoten daar wel van willen kwijten.
Vanzelfsprekend dienen alle partijen op de huid te worden gezeten door een rapporteur, die boven de partijen mag staan, onafhankelijk kan denken en in enigszins begrijpelijke taal aan pers en publiek weet uit te leggen wat er nu eigenlijk gebeurt op het gras. Hetzelfde gras, dat we vinden aan de oostkant van onze Noordzee, daar waar Denemarken ligt en waar dat gras veel groener is.
