Deze week vond een conferentie plaats in Brussel, georganiseerd door België als huidige EU voorzitter , samen met de Europese Commissie en, zeg maar, de Belgische Kansspelautoriteit. Het ging over de interne kansspelmarkt en hoe daar verder mee om te gaan. Noodzakelijk is zulk overleg zeker want het is binnen de Unie een ratjetoe. Eurocommissaris Micel Barnier hield zich echter op de vlakte, zo lazen we in Europolitics.
Op tafel lag een getal uit 2008 dat er binnen de EU 6 miljard euro via internet wordt vergokt, en dat het daarmee 7,5% van de totale gambling markt uitmaakt. De Europese Commissie erkent dat elke lidstaat een uitzonderingspositie kan innemen ten opzichte van de normaal geldende spelregels binnen de Unie (vrij verkeer van diensten, vrije vestiging binnen de Unie) op grond van een ‘algemeen belang’ maar dat het inhoudt dat het beperkende land dan ook zeer terughoudend moet zijn met bijvoorbeeld reclame voor het eigen dienstenaanbod. Michel Barnier heeft bij zijn aantreden een ‘green paper’ aangekondigd dat op 9 november zal verschijnen. Daarin staat waarschijnlijk ook een schets hoe een Europees kansspelbeleid er uit zou kunnen zien.
Waar men het over eens is: er is sprake van een enorme aanwas van aanbieders en websites. Er zijn 15.000 websites toegankelijk, waarvan 85% in 2006 nog niet bestond. Verder dan het constateren van deze feiten leverde het congres niet veel op, maar achter de schermen zal ongetwijfeld druk gebabbeld zijn. Wie ook weer druk babbelde was de Belgische staatssecretaris voor Fraudebestrijding, die de kansspelen in zijn land in het pakket heeft, meneer Carl Devlies. Op de website van Het Laatste Nieuws blaatte deze man opnieuw dat gokken via het internet ‘te veel kansen biedt voor criminaliteit.’ Daarbij noemt hij met name het witwassen van geld, ondanks het feit dat er nog steeds niet één serieuze zaak bekend is, dat dit ook daadwerkelijk gebeurt. Ik heb in zoveel verschillende artikelen al melding gemaakt van het feit dat geld storten in speelaccounts op het internet nooit contant geschiedt en al helemaal niet bij de geregistreerde sites in EU landen.
Aan dit soort domme aantijgingen zou ik normaal gesproken deze keer voorbij zijn gegaan, ware het niet dat Devlies zowaar nog met een opmerking kwam, die wel de moeite waard is. Hij pleit namelijk voor een Europese Kansspelcommissie. Nu kan dat alleen als de landen van de Europese Unie het eens zijn over een Europees kansspelbeleid en dat is nog ver weg. Bovendien zijn er lidstaten die hun zaken redelijk goed op orde hebben en die helemaal geen zin zullen hebben dat men zich in Brussel nog verder met hun zaken gaat bezighouden. Verder is het zo, dat als er sprake is van een Europees kansspelbeleid elke lidstaat voor een juiste implementatie daarvan verantwoordelijk is. Wat zou zo’n commissie dan nog moeten doen? Het lijkt meer op een min of meer toevallige gegeven schot voor de boeg dan op een serieuze beleidsgedachte.
Laten we in dit verband eerst maar het ‘groene papiertje’ van Eurocommissaris Michel Barnier afwachten en van daaruit verdergaan met Europees kansspelbeleid maken. Als het al zover komt…
