Hier wil je wel zitten...
Wat gaan we straks doen met sportweddenschappen in ons land. Er komt vast wel een mooi aanbod van online bookmakers, die netjes een vergunning aanvragen en u kiest of u bij Unibet, Bwin of Ladbrokes uw centjes wilt wegzetten. Wat we niet moeten doen is het Belgische voorbeeld volgen, dat de weddenschappen uit de kiosken heeft gejaagd en verbannen naar wedkantoren, waar een beetje kerel niet dood gevonden wil worden.
Wedden in krantenshops en dergelijke is aan banden gelegd, omdat het te verleidelijk is voor jongeren en het toezicht niet goed geregeld kan worden. Maar er is wel ruimte voor duizend nieuwe wedkantoren, zoals ze heten, waar in een café-achtige setting mensen naar wedstrijden kunnen kijken en weddenschappen kunnen plaatsen onder het genot van een… colaatje. Alcohol is namelijk niet toegestaan in deze gelegenheden. Daar hebben ze geen vergunning voor, wel voor het bemiddelen in weddenschappen natuurlijk (vergunning F2), namens één van de licentiehouders (vergunning F1), die het ons-kent-ons systeem hebben willen trotseren door een alliantie met een Belgische aanbieder aan te gaan. Zolang de Europese Commissie de overheid van dit land niet bij de kladden grijpt en ze voor de Europese rechter sleurt, zal het systeem de Europese rechtsregels blijvend negeren.
De gemiddelde Belg geeft per jaar €151 uit aan gokken en casino’s (bron: H2Gambling Capital) en als je dat dan toch buiten de deur wilt besteden, dan graag een beetje gezellig. Op een renbaan kun je samen naar de paarden kijken en samen naar de loketten lopen om een weddenschap te plaatsen. Je kijkt op een bord of een scherm hoe het er bij staat en je discussieert met andere liefhebbers over het loopvermogen van die ouwe knol uit Tergat of die nieuwe merrie uit Leuven. Dat verleent het wedden op paarden, zeker op een renbaan, iets karakteristieks, want de dieren waar het om draait zijn er live aanwezig. Je kunt ze misschien niet altijd aanraken, maar in elk geval zien, horen en ruiken.
Wedden op paarden is niet toegestaan in de nieuwe wedkantoren in België, waarvan over veertien dagen de eerste opengaat. Je kunt er via vijf schermen allerlei wedstrijden volgen, maar alcohol is er dus taboe. Voor rokers is er een aparte ruimte, waar nog eens vijf schermen staan. In Malta ken je dat soort zaken ook, behalve het rookgedeelte, want dat kun je makkelijk buiten doen. Er is een zekere aanloop, maar druk is het er nooit, ook al kun je er wel een biertje drinken. Wie sport wil kijken én wedden, kan dat thuis ook doen of via de GSM in de kroeg. De kroeg. De Belg is zeer gehecht aan zijn stammeneeke, die ook mooie een mooie naam draagt als D’n Zottekop of In ’t Apertje. Ik kom ze daar graag tegen, maar in een wedkantoor in een kuipstoeltje hangend, cola met een rietje bij de hand en af en toe een tientje inzettend op wie de volgende strafschop krijgt?
...maar hier toch niet. Sorry!
Het lijkt me een beetje saai en een beetje triest en ik verwacht dan ook dat de Belgen de wet snel aan hun laars gaan lappen. Om te beginnen gaan ze het alcoholverbod overtreden of stiekem een dependance van het wedkantoor in de achterzaal van het café beginnen, terwijl het officiële wedkantoor er een etage hoger verlaten bijligt. Beneden wedden ze dan op de komende wielerkoersen, wat ze nu ook al doen, vergunning of niet. Zolang de lokale gendarme gezellig een pintje meedrinkt, kan het allemaal gebeuren, want die paar controleurs die de Belgische Kansspelcommissie heeft, daar hoef je niet zo van te schrikken. Die komen trouwens via de aparte ingang (verplicht) alleen in de lege zaal boven, waar ze een bak koffie kunnen krijgen om vervolgens hoofdschuddend naar de volgende te gaan met de knellende vraag hoe die kantoren toch allemaal kunnen bestaan, als er nooit een hond binnen zit.
